Spojrzał na mnie, w jego oczach było więcej bólu niż w moim sercu.
Nadzieja jest jak droga w kraju, gdzie nie było dróg; droga powstaje, kiedy nią chodzą ludzie.
Nadzieja to cicha, uporna determinacja, która pozwala nam powiedzieć: jednak pójdę dalej, choćby to miało nic nie znaczyć.
Nadzieja jest pokarmem duszy
Nadzieja to rzecz z piór, co gnieździ się w duszy i śpiewa melodii bez słów - i nigdy nie milknie.
Czy nie widzisz, że lepiej zaznawać smutki z nadzieją, niż radości bez nadziei? Tak jak z nadzieje bardziej tęsknie człowiek za szczęściem, którego nie posiada, tak też wiąże się więcej smutku z powodzeniem, którego niewiele to pomaga
Nadzieja jest jak słońce. Jakbyś miał chody do najciemniejszych zakątków, bez niego nie widziałbyś nic. Gdy tylko je spostrzegasz, wstaje i zaczyna oświetlać świat.
Nadzieja jest jak droga w kraju, który nie istniał. Ale powstaje droga na efekt idących ludzi.
Nadzieja jest jak droga w kraju, gdzie nie było drogi. Właśnie dlatego, że ktoś poszedł tam, powstała droga.
Nadzieja to taka spora ryba, którą łapiesz na małego robaka, na cienką nitkę. Ale to jedyna rzecz na świecie, która może nam dać szczęście.
