Nie ma takiej rzeczy jak zbyt wiele pracy, jest tylko zbyt mało czasu. Największą satysfakcją jest zobaczyć efekty swojej pracy, a doświadczenie to to, co zdobywasz, gdy nie dostajesz tego, czego chcesz.
Musisz pracować z sercem, jeśli zamierzasz jakiekolwiek płony czerpać z pracy. Robienie czegoś połowicznie, z marszu, to strata czasu, a pomijając efekty fizyczne jakie wywołuje taka postawa, przede wszystkim mówię tutaj o straconych chwilach, które nigdy nie wrócą.
Praca jest największą przyjemnością życia; powinno się więc zostawić kilka rzeczy do wykonania po śmierci.
Praca jest najważniejsza. Bez niej nie mamy żadnej szansy spotkać się z prawdziwym zadowoleniem. Co najważniejsze, daje nam poczucie spełnienia i dokonania czegoś ważnego.
Pracuj tak, jakbyś nie potrzebował pieniędzy. Miłuj tak, jakbyś nigdy nie doświadczył bólu. Tańcz, jakby nikt nie patrzył. To jest droga do szczęścia.
Daj człowiekowi rybę i nakarmisz go na jeden dzień. Naucz człowieka łowić ryby i zrujnujesz mu życie, bo będzie musiał wstawać o czwartej rano, żeby łowić ryby.
Praca nie jest czymś, co powinno cię niszczyć. Przyjęcie tego przekonania pozwala na przyjmowanie przerw bez poczucia winy, na oddzielenie siebie od tożsamości związanej z pracą, na poczucie, że wartość jako osoby nie zależy od produktywności.
Praca, która daje nam satysfakcję, ożywia nasz umysł, rozjaśnia nasze perspektywy, rozbudza nasza zdolność do wyobraźni i przede wszystkim nas kreuje. Osoba, która nie pracuje, zwłaszcza jeśli ma możliwość pracy, ma utrudniony rozwój ducha i osiaga mniej niż mógłby.
Nie ma człowieka, któryby nie miał jakiegoś zadania. A jeżeli nie wie, jakie jest jego zadanie, niech szuka dalej, bo jeszcze nie wstał do swojego życia.
Robienie tego samego dnia po dniu jest jak zauważanie, że ostatnia godzina jest tak samo ciekawa jak poprzednia. Różnorodność jest tym, co sprawia, że praca staje się ciekawa.
