Praca, której się oddajemy, musi być pasją, a nie przymusem. Tylko wtedy, gdy działamy z miłością, z głębokim przekonaniem i zaangażowaniem, osiągamy prawdziwy sukces.
Praca nie jest czymś, od czego powinniśmy uciekać. Właśnie w pracy najgingliśmy się realizować, święcić, a przede wszystkim pokochać. Praca to nie tylko obowiązek, ale przede wszystkim prawo człowieka, który chce być odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale i za innych. Praca to również przywilej, bo poprzez nią otrzymujemy wynagrodzenie, które pozwala nam żyć, ale również dzięki niej można przyczytać się do dobra wspólnego.
Kiedy ludzie mówią mi, że jestem szczęśliwiec bo tak dobrze mi idzie w pracy, odpowiadam im: 'im więcej pracuję, tym więcej mam szczęścia'.
Praca jest najbezpieczniejszym środkiem, którego można użyć w celu zaspokojenia jednocześnie potrzeby zarabiania na życie, rozwijania siebie i wnoszenia wartościowego wkładu w życie społeczne.
Wynalazłem 10 000 sposobów, które nie działają. Nie zawiodłem. Po prostu odkryłem inne szczegóły. Praca, cierpliwość i determinacja są kluczowe.
Praca to miłość uczyniona widoczną. A jeżeli nie możesz pracować z miłością, ale tylko z odrazą, lepiej jest, żebyś opuścił swoją pracę i usiadł u bramki świątyni i brał jałmużnę od tych, którzy pracują z radością.
Wybieraj taką pracę, którą pokochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jeden dzień w swoim życiu. To najważniejsze dla Twojego szczęścia.
Praca bez miłości wydaje ci się niewolą. Ale jeśli kochasz to, co robisz, stanie się ona pasją, wolnością i nową formą duchowości.
Praca, która daje nam satysfakcję, ożywia nasz umysł, rozjaśnia nasze perspektywy, rozbudza nasza zdolność do wyobraźni i przede wszystkim nas kreuje. Osoba, która nie pracuje, zwłaszcza jeśli ma możliwość pracy, ma utrudniony rozwój ducha i osiaga mniej niż mógłby.
Praca, która nas pasjonuje, prowadzi do perfekcji. Największa potrzeba dzisiejszego świata to nawrócenie do prawdziwej pracy, to znaczy do odkrywania i rozwijania swoich własnych możliwości.
