Prawda według Mickiewicza

 Największe prawdy są te najprostsze. Tak właśnie jest z życiem, które jest bardzo proste, ale my je wciąż skomplikować.

 Nigdy nie umieliśmy zrozumieć, dlaczego im więcej ktokolwiek jest szczęśliwy tym więcej ma kłopotów. Wszystko, co rodzi się ku zadowoleniu przemija szybko jak marzenie. Prawda jest nieszczęśliwa.

 Niejednokrotnie prawda nie jest wcale tym, co się dokazało, ale tym, co prawdopodobnie nie jest prawdą, ale przez większość jest uważane za takową. Prawda jest tym, czego potrzeba nam do życia

 Prawda jest bowiem zawsze konkretna, podczas gdy kłamstwo jest ogromnie abstrakcyjne. Wobec tego, czyż nie jest prawdą, że kłamstwo jest zawsze proste?

 Prawda, to coś, co nie jest fałszywe. To nie jest coś, co można porównać z czymś, co jest fałszywe. Prawda jest sama w sobie.

 Aparat nie jest w stanie uchwycić tego co jest w stanie ujrzeć człowiek

 Człowiek nigdy nie może wiedzieć, co powinien pragnąć, bo żyje tylko jedno życie i nie ma sposobu, by je porównać z jego poprzednimi życiami, ani w jakikolwiek sposób je poprawić w swoim następnym życiu.

 Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na jakiś czas, ale nie zniknie. Nawet jeśli próbujesz uniknąć jej blasku, ostatecznie zawsze wydostaje się na światło dzienne.

 Prawda jest jak lew. Nie musisz obronić lwa. Puszczony wolno, lew obroni siebie samego.

 Prawda zawsze jest groźna. Prawda całego bytu, jej zamysł i cel, dla człowieka są zawsze straszne i przerażające. Przyjaźń z prawdą oznacza, najgłębszy gatunku samotności, lecz niezbędną do bycia autentycznym.