Prawda jest jak poezja. A większość ludzi nienawidzi poezji.
Istnieją miliony oblicz prawdy, ale prawda jest tylko jedna.
Prawda zawsze istnieje, tylko czeka na to, by ją odkryć. Jest jak światła, które są ukryte przez osłonę ciemności. Kiedy przychodzi słońce, ciemność ustępuje. Tak samo jest z prawdą: kiedy przychodzi jej czas, nie ma siły, która mogłaby ją zatrzymać.
Prawda to zawsze jest coś niemiłego, brutalne, zimne, okrutne, niewzruszone a jednak cuchnące swej własnym niewzruszonym okrucieństwem, jest to coś zupełnie nieczłowieczego.
To prawda, że kiedy nie potrzebujesz pomocy,wszyscy są gotowi ci ją ofiarować.
Prawda dociera do nas powoli, bo inaczej mogłaby zabić.
Tylko jedno jest bardziej przerażające niż mówienie prawdy, a to nie mówienie jej.
Czasami ludzie nie chcą słyszeć prawdy, ponieważ nie chcą, aby ich iluzje zostały zniszczone.
Człowiek, który zbyt wiele kłamie, sam zapomina, co jest prawdą. W końcu zaczyna wierzyć w swoje własne kłamstwa i nie może odróżnić prawdy od kłamstwa.
Prawda, to coś, co nie jest fałszywe. To nie jest coś, co można porównać z czymś, co jest fałszywe. Prawda jest sama w sobie.
