Stary przyjaciel jak drugi ojciec.

 Rzeczywista przyjaźń to nie to, 'kiedy jesteśmy nierozłączni', ale to, kiedy możemy być oddzieleni i nic się nie zmienia.

 Przyjaźń jest jak Poranek, który zapowiada piękny dzień; jest jak muzyka, która uspokaja naszą duszę; jest jak tęcza, która znika po deszczu, przypominając nam o pięknie, które niesie ze sobą.

 Wiecie kiedy można nazwać ludzi przyjaciółmi? Gdy zapłakany przychodzisz znienacka, a oni wiedzą co powiedzieć. Gdy wiedzą kiedy dać Ci kopa, i nie boją się Ci spojrzeć w oczy po powiedzeniu prawdy o wszystkim dookoła. Tacy którzy słysząc o Twoich marzeniach będą Cię wspierać, nieważne jak bardzo nierealne by były. Będą w Ciebie wierzyć, gdy sam w siebie zwątpisz.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by być nieodłącznym, ale na tym, by móc się dzielić i nic nie tracić.

 Prawdziwych przyjaciół poznaje się w nieszczęściu, bo wtedy tylko ujawnia się ich prawdziwa miłość, uczucia i bezinteresowność.

 My nie tyle potrzebujemy pomocy przyjaciół co wiary, że taką pomoc możemy uzyskać.

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, jeden serce bijące w dwóch ludziach.

 Przyjaciółka to najlepszy skarb na
świecie. Szanuj ją, kochaj, wspieraj.
Baw się, śmiej, bo od tego jest przyjaźń,
żeby przetrwać nawet te gorsze dni.

 Najlepszym wojownikiem jest ten, kto zdoła wroga przemienić w przyjaciela.

 Przyjaciel wszystkich nie jest niczyim przyjacielem.