Nauczmy się doceniać przyjaciół, bo życie nie toczy się wyłącznie ...

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwie ciała, to jeden duch zamieszkujący dwie dusze.

 Nie mierzy się przyjaźni liczbą spotkań, lecz stopniem zrozumienia, lojalności i duchowej jedności. Prawdziwy przyjaciel nie jest tym, który jest z tobą, gdy jest ci dobrze, ale tym, który jest z tobą, gdy jest ci źle.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na byciu nierozłącznym. Chodzi o to, że nawet gdy jestes bzdyszek, to nadal chcą cię obok.

 Przyjaźń to jedyna rzecz na świecie, co do której teologowie, filozofowie, poeci i eksperci od życia towarzyskiego są zgodni, że nigdy nie jest jej za wiele.

 Nie ma na świecie skarbu cenniejszego niż prawdziwy przyjaciel. Przyjaciel to ten, kto zna cię takim jakim jesteś, rozumie gdzie byłeś, akceptuje kim jesteś, a pomimo to pozwala ci się rozwijać.

 Przyjaźń jest jedynym cementem, zdolnym na zawsze łączyć ze sobą serca. Bez względu na różnice i odległości, jesteśmy przyjaciółmi.

 Przyjaźń to jeden z najbardziej wartościowych darów życia. Prawdziwy przyjaciel zrozumie nawet to, co zostawimy niewypowiedziane.

 Kto nie ma przyjaciół, żyje tylko połowicznie.

 Z prawdziwym przyjacielem można milczeć w towarzystwie, wybierając słowa bez potrzeby mówienia. To jest przyjaźń, która nie zależy od wymiany słów, ale od prawdziwego zrozumienia.

 Przyjaciel to osoba, która zna cię tak, jak człowiek powinien być poznany: nie od twoich sukcesów, ale od twoich porażek; nie od twojej siły, ale od twojej słabości; nie od twojej odwagi, ale od twojego strachu.