Niech twoje pragnienia będą tak wielkie, jak los, którego ci życzę. Niechaj twoje serce otworzy drogę do niezwykłech przyjaźni.
Religia Chrystusa żąda podwalin społecznych: pokoju i międzynarodowej przyjaźni.
"Przyjaciel
To słowo mi odległe
Nie ma już kogoś takiego w moim życiu
Wszyscy mnie zostawili
Teraz płacze
Lecz wiem
Wiem ze nie mogę płakać
Trzeba być silnym
W tym świecie
Nienawiści
Zła
Bólu
Trzeba znosić to czym obarcza nas życie
Jednak to życie jest bardzo brutalne
Strasznie rani
Sprawia wiele bólu
I cierpienia
Nie miejmy żalu do życia
Bo sami kierujemy tym życiem
A także sami wybieramy przyjaciół
I własnie osoba którą sami wybraliśmy nas zraniła"
Przyjaźń to skomplikowana forma prostoty, jest jak książka łatwa do przeczytania, ale trudna do zrozumienia, jest jak muzyka, która może dźwięczyć szorstko, ale dalej jest melodią.
Przyjaźń rodzi się w momencie,
gdy jedna osoba mówi do drugiej:
"Co? Ty też? Myślałem, że tylko ja".
Niemożliwością jest, by przyjaciele doceniali nas bardziej, niż my ich, ponieważ od czasu i uporu zależy moc przyjaźni, a upór i cierpliwość są znów obdarzone możliwością wspólnego wzrastania.
Jeśli jakaś dłoń ma miejsce w drugiej dłoni, to właśnie jest przyjaźń.
Prawdziwa przyjaźń to nie chwila, to nie rok, to nie wiek. To szacunek, pomoc, zrozumienie, bezinteresowność, radość, miłość. To nie słowa, to czyny. Prawdziwa przyjaźń to ty.
Prawdziwy przyjaciel to ten, kto jest z tobą kiedy cały świat odwraca od ciebie plecy. To on, kto potrafi odnaleźć czas, kiedy nikt go nie ma i zrozumieć, gdy znajdujesz się daleko poza słowami.
Przyjaciel uspokoi Cię, kiedy będziesz wkurzony, ale najlepszy przyjaciel będzie szedł obok ciebie z kijem baseballowym, śpiewając ''komuś się oberwie!"
