Prawdziwa przyjaźń nie jest o tym, kto z nami był najdłużej. To jest o tym, kto przyszedł i nigdy nie opuścił naszego boku.
Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, nie zdamy sobie z niej sprawy dopóki ona nie zniknie.
Przyjaźń nie polega na tym, by patrzeć na siebie nawzajem, lecz na to, by patrzeć razem w tym samym kierunku.
Przyjaźń to nie tylko zrozumienie i podobieństwo duchowe, to także duży szacunek do różnic. Łączy nas to, że mamy pewne wspólne cele, ale przede wszystkim zrozumienie i szacunek dla naszych różnic.
Prawdziwych przyjaciół poznaje się wtedy, kiedy problemy pojawiają się na horyzoncie. Szczęście bowiem zasłania naszym oczom wiele rzeczy, zasłaniają przyjaźnie, które za nic mają naszą radość, czy nasz ból.
Przyjaźń to coś więcej niż obietnica, jest to rzadki duch, który pojawia się tylko raz na jakiś czas. To jest rzadka jak diament, wypełniona jest prawdziwą miłością, szacunkiem i szczerością. Przyjaciel to ktoś, kto jest zawsze blisko Ciebie, niezależnie od sytuacji.
Prawdziwa przyjaźń nie polega na byciu nierozłącznym. Chodzi o to, że nawet gdy jestes bzdyszek, to nadal chcą cię obok.
Nie ma niczego cenniejszego od prawdziwej przyjaźni. Daj mi przyjaciela, który zna moje błędy i wady, a mimo to nadal znajduje w moim charakterze coś cennego.
Przyjaźń polega na tym, że jeden śpi, gdy drugi nie może, zebrawawszy wszystkie swoje smutki, przychodzi po nocach, stawia je na stole i mówi: Nie bój się.
Prawdziwa przyjaźń między dwoma istotami nie jest oparta na daniu i braniu w rzeczach małych. Zawsze, kiedy jesteś głodny, twoi prawdziwi przyjaciele przygotowują ci stół pełen jedzenia.
Przyjaciół nie możemy wybierać. Przyjaźń jest darem, który trafia nam się zupełnie przypadkiem. Ale gdy już mamy przyjaciela, powinniśmy go szanować, bo jest to dar od losu.
Przyjaźń polega na tym, że kiedy jeden człowiek jest samotny, może zawsze liczyć na drugiego. Przyjaciel to osoba, która zna piosenkę twojego serca i może ją zaśpiewać, kiedy zapomnisz słów.