Chodź z nami, przyjacielu...
Ważne jest, by mieć wokół siebie przyjaciół, którzy są z nami szczerzy.
W przyjaciołach powinniśmy szukać
tego, co w nich najlepsze, i obdarzać
ich tym, co w nas najlepsze. Wtedy
przyjaźń będzie największym skarbem życia.
Przyjaźń to jedna dusza mieszka w dwóch ciałach, a dwie serca biją w jednym rytmie. To cenny dar, który niewielu potrafi docenić do końca.
Swoich przyjaciół nie traci Bóg z oczu.
Wartość człowieka to nie tylko słowa. Wartością człowieka są czyny, które nie potrzebują żadnych słów.
Przyjaźń to nie tylko radość ze spotkań, ale również niecierpliwość czekania na spotkanie. To ciągłe tęsknoty podczas rozłąki i emocje podczas powitań. To wspólne sekrety, plany, marzenia. To ręka podana w chwili zasypiania, tylko przypomnienie, że jesteśmy razem. To dar, którego nie da się ocenić na pieniądze. Przyjaciele to rodzina, którą sami wybieramy.
My jesteśmy tacy przyjaciele, co się nie lubią.
Powstaje pytanie, czy kiedykolwiek należy przedkładać nowych przyjaciół nad starych.
Chodź z nami, przyjacielu...
