Przyjaciel to jakby mój sobowtór.
Przyjaźń nie jest czymś co otrzymujesz. Przyjaźń to coś, co rośnie. Najpierw jest mała, jak nasionko. Potem rośnie, aż staje się wielkim, pięknym kwiatem.
Prawdziwa przyjaźń istnieje wtedy,gdy człowiek nie ma nic,bo wówczas przyjaźń jest jego największym skarbem.
Przyjaciół wybierasz sobie sam. Prawdziwych przyjaciół wybiera czas.
Budowanie przyjaźni przypomina karmienie
wiewiórek w parku. Na początku w tych małych zwierzątkach jest jedynie chęć, żeby chwycić jak najwięcej i uciec. Jednak nasza wytrwałość, delikatność i czas powodują, że wkrótce jedzą nam z ręki.
Przyjaźń to nie tylko wspólne chwile, ale także wspólna odległość. To zdolność do cierpienia, do przebaczenia, do milczenia, do rozumienia. To dłoń, która zawsze jest gotowa do pomocy. To usta, które zawsze znajdują czas na uśmiech pomimo bólu. To serce, które jest gotowe ofiarować ciepło dniom najzimniejszym.
Przyjaźń jest jedną z najtrudniejszych rzeczy na świecie do wyjaśnienia. To nie coś, czego uczysz się w szkole. Ale jeśli nie nauczysz się znaczenia przyjaźni, naprawdę nie nauczyłeś się niczego.
Prawdziwy przyjaciel to ten, kto jest z Tobą, gdyby było lepiej byłby gdzie indziej. Sekretem przetrwania jest przyjaźń, szczerość i solidarność.
Przyjaźń zna głębsze wartości, które są niewidoczne dla oka. Jest cudem, które jestamożliwe dzięki szczerości, miłości i wzajemnemu szacunku.
Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach. Przyjaźń to magiczna wiązka energii, która jest niezbędna do przeżywania najpiękniejszych chwil w życiu. Przyjaźń to najpiękniejszy prezent, jaki możemy dać innym i otrzymać od nich.
