Z dzieła poznaje się człowieka.

 Głupia to głowa, którą ręce muszą bawić.

 Gdyby osioł był bogaty, to każdy chciałby go mieć za wujka.

 Śmiały dziesięć płotów przeskoczy, niż skromny przez jeden przelezie.

 Choć suknia szara, ale cnota cała.

 Bez cierpliwości i pilności nie ma nagrody.

 Dobroczynny nie ogląda się na odwdzięczenie.

 Ma diabeł dosyć cukru i grzech czyni słodki.

 Chcąc człowieka dobrze poznać, trzeba z nim beczkę soli zjeść.

 Na pochyłe drzewo i kozy skaczą.

 Po rozum w las nie idą.