Poświęć, Boże, moje zboże,a cudze ...
Poświęć, Boże, moje zboże,a cudze jako kto może.
Komu święta, to święta, a brzuch zawsze o głodzie pamięta.
Od słowa do uczynku tak daleko, jak od liścia do korzenia.
Nie ma gorszego tyrana, kiedy chłop dostanie się na pana.
Jakie trudności mogą grozić rodzinie, która się wzajemnie wspomaga?
Nie licz przysług udzielonych, ale pamiętaj o tych, które otrzymałeś.
Kto nie ma pamięci, nogami musi nadrabiać.
Ptaka po pierzu, wilka po sierści, a z mowy człowieka poznasz.
Doświadczenie prowadzi szkołę, w której lekcje są bardzo drogie.
Język i do Rzymu doprowadzi.
Gdzie rozumu nie masz, tam i rządu.