Syty nie myśli o głodzie.

 Nie trzeba z góry popychać, samo się stoczy.

 Łaska pańska na pstrym koniu jeździ.

 Głupiec sprawę popsuje i na nieszczęście zwala.

 Sen? mara, Bóg? wiara.

 To nie bohaterowie,lecz żebracy obnażają swoje rany.

 Wyklęty człowiek jest jak koń okiełzany.

 U końca cierpliwości wyje wściekłość.

 Ciało jest maską duszy.

 Dzielnego człowieka robota się boi.

 Niskiego osła każdy dosiądzie.