Mądrość staropolska

 Kto mądrego udaje, ten się głupim staje.

 I żaba skrzeczy, kiedy ją nadepce.

 Kto cielicy nie uchowa, ten się krową nie ucieszy.

 Nie taki diabeł straszny, jak go malują. Czasami to anioł, który naucza nas walki z naszymi demonami.

 Człek raz umiera, raz żyje, tyle jego, co użyje.

 Dopiero Kozienice, a ty już pytasz o Warszawę.

 Mądry obiecuje, głupi się raduje.

 Słowo nie wróbel: jak ucieknie, to go już nie schwytasz.

 Dla kompanii dał się Cygan powiesić.

 Rada gęba, kiedy język milczy.