Wiele osób doświadcza problemów psychicznych. Stany lękowe, depresje, nerwice, czy kryzysy są obecnie coraz powszechniejsze. Niestety ludzie, którzy się z nimi mierzą, często cierpią w ukryciu. Boją się oceny, krytyki, izolacji i braku zrozumienia. Tymczasem to problemy, o których trzeba rozmawiać!
Choroby psychiczne wciąż budzą w społeczeństwie niepokój i irracjonalny strach. Często wolimy trzymać się od takich osób z daleka, boimy się ich, nie chcemy ich zrozumieć, ani tym bardziej pomóc.
Lęki, depresje, nerwice, czy schizofrenia to wciąż tematy tabu. Z tego powodu osoby, które doświadczają kryzysu psychicznego, wolą o tym głośno nie mówić. Cierpią w ukryciu, ponieważ boją się reakcji otoczenia, stygmatyzacji, izolacji, braku zrozumienia i wsparcia. To jeszcze bardziej pogłębia ich problem i uniemożliwia pokonanie choroby…
Kryzys psychiczny to nie powód do wstydu!Tymczasem kryzys psychiczny nie jest powodem do wstydu. To doświadczenie może spotkać każdego z nas, a także osoby w naszym najbliższym otoczeniu. Dlatego ważne jest, by reagować w sytuacji, gdy ktoś doświadcza psychicznego cierpienia.
ZOBACZ TAKŻE: Jak NIE składać życzeń na Święta?
O tym warto głośno rozmawiać!Gdy widzisz, że ktoś zmaga się z psychicznym kryzysem, reaguj:
- Zachowaj spokój i postaraj się także uspokoić osobę potrzebującą pomocy.
- Zapytaj czy jest coś, czego potrzebuje.
- Zacznij od dostrzeżenia problemu, z jakim zmaga się osoba w kryzysie. Powiedz, że widzisz jej cierpienie i ból.
- Nie mów, że „wszystko będzie dobrze”, ani że „przesadza”. Nie mów: „nie stresuj się”, „nie przejmuj się”, czy „nie myśl o tym”.
- Nie oceniaj, nie krytykuj i nie osądzaj. Powstrzymaj się od udzielania rad i formułowania wniosków.
- Wystarczy, że uważnie wysłuchasz tego, co ma do powiedzenia osoba zmagająca się z psychicznym problemem.
- Jednak, gdy nie chce rozmawiać- nie naciskaj i nie wypytuj.
- Bądź empatyczny i wspierający. Okaz zrozumienie i wsparcie.
- Podziel się nadzieją z osobą w kryzysie. Pokaż, że rozumiesz i akceptujesz to, przez co przechodzi.
- Jeśli to przekracza Twoje siły, zaproponuj skorzystanie z profesjonalnej pomocy: psychologa lub psychiatry.
