Nil admirariniczemu się nie dziwić.

 Dura lex, sed lex. Suum cuique. In dubio pro reo. Vox populis, vox Dei. Non omne quod ulet licetasi. Qui tacet consentire videtur. Verba volant, scripta manent. Veni, vidi, vici. Cum grano salis. Omnia vincit amor.

 Bis dat qui cito datpodwójnie daje, kto szybko daje.

 Sapiens sapientiae consilio est contentus, neque umquam eum demeritum factum paenitet, quia recte factum non potest non esse optimum.

 Cogito, ergo sum. Czyli myślę, więc jestem. Jest to symbol filozoficznej doktryny Rene Descartesa, podkreślającej autonomię i niezależność człowieka, zdolnego do poznawania rzeczywistości dzięki sile własnego umysłu.

 Non scholae sed vitae discimus. Nie dla szkoły, ale dla życia uczymy się. Z jej lekcji wolno wyciągać wnioski, ale nie nauczyć się jej można inaczej jak przez pełne doświadczenie.

 Nie wystarczy zdobyć mądrość, trzeba potrafić jej używać, albowiem mądrość to nie tylko zdobywanie wiedzy, ale również jej używanie na korzyść innych.

 „Etiam capillus unus habet umbram suam” – nawet jeden włos ma swój cień.

 Edimus, ut vivamus, non vivimus, ut edamusjemy po to, by żyć, a nie żyjemy po to, by jeść.

 Usus est optimus magister. Tu, qui inimicos dialoqorum oppugnas, quid agis? Nonne ipse, qui quantum valeat pons asinorum in rebus obscurissimis videt, non ipse amicus nostrum est?

 Quis autem voluptate ipsi, quae rerum creator, exercitat propatulis voluptatis esset, cum vita mollitia consequatur amet accumsan accentor.