O wolności! O wolnościJakież zbrodnie ...

 Jedynie dwie rzeczy czynią nas szczęśliwymi: wiara i miłość.

 Czym jest szczęście? Czasem wydaje mi się, że to taki rodzaj spokoju. Ale niepełna cisza, tylko taka... z nutą. Tak jakby jakiś niewielki szum, którego prawie nie słychać, ale jest. Czasem to coś, co sprawia, że się uśmiechasz, nawet gdy nikogo nie ma w pobliżu, coś, co sprawia, że czujesz się lekki i beztroski.

 Jeszcze nigdy nie była taka powszechna świadomość niesprawiedliwego podziału dóbr tej ziemi.

 
Jeśli masz w życiu choć jeden adres pod który zawsze możesz pójść i być pewien, że zostaniesz przyjęty. Jeśli znasz choć jeden numer telefonu pod którym zawsze się ktoś odezwie, bez względu na porę, bez względu na wszystko – to znaczy, że jesteś naprawdę szczęśliwym człowiekiem.

 Szczęście to nie jest stan do którego można dojść, jak do stacji końcowej. To jest sposób podróżowania. Szczęście nie polega na posiadaniu, czy też korzystaniu, ale na dawaniu. Szczęście to sposób myślenia, kierunek, a nie miejsce.

 Literatura jest wyrazem społeczeństwa.

 Nie każde bezprawie można naprawić, lecz każde prawo można zepsuć.

 Człowiekiem szczęśliwym jest ten, który zdobył swe szczęście.

 Jest coś ujmującego, a zarazem niepowtarzalnego w promyku zachodzącego słońca. Dociera do kieliszka czerwonego wina, zahacza o lśniące szkło, następnie muska zewnętrzną warstwę trunku, na której tworzy złocistą poświatę. Powoli zanurza się w głębinie rozkosznych smaków, by w końcu, niczym zmysłowa baletnica, wykonać subtelny piruet na dnie kieliszka.

 Abstrakcyjnej prawdy nie ma. Prawda jest zawsze konkretna.