W państwie rządzonym dobrze wstyd ...

 A miłość? Jeszcze jeden nałóg młodości,
ryzykowne gry, oszałamiające stany nieważkości.

 Nie jesteśmy na tym świecie, żeby osiągać szczęście, lecz żeby je zrozumieć. Szczęście to dobrowolne akceptowanie rzeczywistości, inwestycja we własną wiedzę i rozwój.

 Upadająca klasa, jak starzec,traci zdolność rozróżniania, co ważne, a co błahe.

 Przykro na czyimś nieszczęściu szczęście budować.

 Kłamstwo nie różni się niczym od prawdy, prócz tego, że nią nie jest.

 Szczęście to zadowolenie z siebie.

 Prawdziwe szczęście to nie stan, do którego można dojść, ale sposób podróżowania. Cieszyć się małymi rzeczami, wdzięczność za to, co mamy zamiast tęsknić za tym, czego nam brak. Stworzenie własnej definicji szczęścia, a nie doładowywanie się ideami społeczeństwa na temat tego, czym powinno ono być.

 Szczęście to nie coś co przychodzi od zewnątrz, to coś co wydobywa się z nas samych. Gdy nauczymy się radzić sobie z nimi, wszystkie smutki i problemy życiowe stają się jednak melodią naszego szczęścia.

 A niechaj narodowie wżdy postronni znająIż Polacy nie gęsi, iż swój język mają!

 Przyjaźń zawsze jest pożyteczna, a miłość często szkodliwa.