[...] szczęściem jest sam sen o szczęściu.

 Szczęście to coś, co można zwiększyć poprzez dzielenie, jest jak ciepło domowego ogniska, nie pochłania go niewiele, całkiem dużo daje, bylebyśmy tylko darzyli innymi. Największym szczęściem jest dawanie szczęścia innym.

 Psychologowie twierdzą, że osoba, która potrafi pierwsza przeprosić jest tą odważniejszą. Osoba, która pierwsza wybacza, jest najsilniejszą. A osoba, która zapomina, jest najszczęśliwszą.

  Psychologowie twierdzą, że osoba, która potrafi pierwsza przeprosić jest tą odważniejszą. Osoba, która pierwsza wybacza, jest najsilniejszą. A osoba, która zapomina, jest najszczęśliwszą.

 Szczęście to nie cel, ale sposób podróżowania. Wiele osób żyje, czekając na szczęście i nie zauważa, że są szczęśliwe w tym momencie.

 Na wojnie nie wypada dwa razy popełniać tego samego błędu.

 Spędzaj czas tylko z tymi, którzy kochają cię bezwarunkowo. Nie marnuj go na tych, którzy kochają tylko wtedy, gdy warunki są odpowiednie dla nich.

 Dochodzę do wniosku, że na starość człowiek przestaje się przejmować wieloma rzeczami, które wcześniej zatruwały mu życie. Ma za to więcej wolnego czasu i czerpie z tego przyjemność.

 Szczęście to nie jest coś gotowego. Pochodzi z twoich własnych działań. Zamiast szukać go na zewnątrz, spróbuj spojrzeć w głąb siebie.

 Uśmiech ukochanej osoby z rana, to coś to sprawia, że zwykły dzień zaczyna się o niebo lepiej.

 Każdy akt przemocy, nawet konieczny, jest nieprzyjemny.