
Trudno mówić o szczęściu, gdy jesteśmy niezadowoleni z dzisiaj, zatroskani ...
Trudno mówić o szczęściu, gdy jesteśmy niezadowoleni z dzisiaj, zatroskani o jutro i rozżaleni decyzjami podjętymi wczoraj...
Chcę z Tobą rozmawiać bez przerwy. Opowiedzieć Ci o sobie wszystko i poznać Ciebie z najmniejszymi szczegółami. Chcę móc Cię przytulić i poczuć w sobie siłę. Uwierzyć, że mogę wszystko bo będziesz mnie wspierał. Chcę robić z Tobą najprostsze i najwspanialsze rzeczy. Chcę przeżyć z Tobą wszystkie moje pierwsze razy. Bo jesteś tego warty. Wierzę, że jako jedyny mnie nie zawiedziesz. Bo jesteś wyjątkowy. Bo cenisz zupełnie inne wartości niż inni. Chcę żebyś nauczył mnie żyć. Pokazał inny świat. Spełniał ze mną swoje marzenia. Chcę być Twoją siłą i nadzieją. Wierzę w Ciebie. W nas.
Życzę wszystkim i samej sobie, aby każdy znalazł szczęście na jakie zasługuje. W dzisiejszych czasach jest tyle obłudy i zakłamania, że ciężko znaleźć odpowiedniego partnera. Każdy ma jakieś kryterium... ten zarabia więcej, a ta ma większe cycki, a tego ojciec załatwi mi lepszą robotę, a ona ma własne mieszkanie to będę miał gdzie mieszkać. Nie! Nie na tym polega szczęście. Znajdzmy sobie kogoś kto kocha nas tylko za to, że jesteśmy.
Szczęście to nie coś, co można zdobyć, ale rezultat pewnego trybu życia. Nie ma absolutnego szczęścia, ale szczęścia względne, różnie zrozumianego przez różnych ludzi.
Polityka, która nie zachowuje w sobie ani teologii, ani metafizyki, ani moralności, staje się ostatecznie interesem handlowym.
"Jeśli kogoś kochasz za jego urodę, to nie jest miłość, ale pożądanie. Jeśli kochasz kogoś za jego inteligencję, to nie jest miłość, lecz podziw. Jeśli kochasz kogoś dla jego majątku, to nie jest miłość, ale zainteresowanie. Jeśli kogoś kochasz i nie wiesz dlaczego - to jest Prawdziwa Miłość".
- Co Twoim zdaniem decyduje o szczęściu?
- Dobrze dobrane leki.
Każda epoka ma swoich Judaszów.
Wiesz, wszystko co się tak naprawdę liczy, to aby ludzie, których kochasz, byli szczęśliwi i zdrowi. Cała reszta to zamki na piasku.
Społeczeństwo, które nie jest w stanie stworzyć utopii i poświęcić się jej służbie, jest zarażone sklerozą i ruiną.
Każda kucharka powinna nauczyć się rządzić państwem.