
Całe nasze nieszczęście bierze się stąd, że nie umiemy sobie ...
Całe nasze nieszczęście bierze się stąd, że nie umiemy sobie sami wystarczyć.
Nie jestem stworzony dla szczęścia. To jest pewne. Szczęście jest wtedy, kiedy się nic nie chce; ale człowiek musi chcieć, człowiek musi zawsze czegoś chcieć.
Każdy moment szczęścia zawdzięczam sile, która kierowała moim sercem. To szczęście było nieskończonym bogactwem, które przewyższało wszelkie skarby świata. Szczęście nie jest miejscem, do którego dążysz. Szczęście to droga, po której idziesz.
Moglibyśmy (przez muzykę) kierować światem, mamy do swej dyspozycji odpowiednią siłę.
Szczęście to nie coś gotowego. Pochodzi z twoich własnych działań. Jeśli uważasz, że ciężko jest być szczęśliwym, to powinieneś przestać chcieć to, czego nie masz, i zacząć doceniać to, co masz. To jest prawdziwe szczęście.
"Dopiero człowiek, przy którym przestajemy się bać i wstydzić swojej zwyczajności, niedoskonałości, bycia nie w formie, że "nie stać mnie" na coś, "boję się", "nie znoszę"; dopiero możliwość pokazania takich rzeczy przy kimś, przy kim nie boimy się, że nas za to zostawi - buduje prawdziwą więź."
Jest fajnie. Grają świerszcze, pachnie świeżo skoszona trawa(...)
Nie obchodzi mnie co mówią o tobie inni... Sam mogę sobie wyrobić o tobie opinię..
Szczęście to nie meta, do której zmierzamy. Szczęście to sposób, w jaki podróżujemy.
Ludzie mówią "miękkie serce twarda dupa" ale ja się z tym nie zgodzę,
miej dobre serce i bodź miły dla innych a z czasem wróci to do ciebie.
W tym krótkim wcieleniu, które zwane jest życiem, jedynym, co naprawdę warto zrozumieć, jest to, że nie ma większego szczęścia od dawania i że najszlachetniejsze wybory zawsze przynoszą największe błogosławieństwa.