Miłość jest takim szczęściem, które może przyjść tylko raz. I będziesz wdzięczny, jeśli się to nie powtórzy, bo nic nie jest boleśniejsze.
Intrygujący cytat podkreślający paradoks między miłością a szczęściem, z perspektywy doświadczeń emocjonalnych.
Nigdy nie umierają na próżno, jeśli umierają dla wielkiej sprawy.
Dziwne są ścieżki szczęścia. Niektórzy
potrafią zbudować swoje szczęście niemal
z niczego, ocalić i rozdmuchać nawet
najbardziej nikłą iskrę, choć wiatr i deszcz.
Zanim Cię spotkałam nie wiedziałam co to znaczy spojrzeć na kogoś i po prostu uśmiechnąć się bez powodu.
To jest chyba tak, jakbyś wsiadał do diabelskiej kolejki. Najpierw ci wszystko wiruje, brak ci tchu. Zachłystujesz się pędem, zdobywaniem. A później zwalnia i wszystko normalnieje, ale te-te motyle w brzuchu pozostają. I to jest chyba miłość. I wtedy uświadamiasz sobie, że bez niej chyba
już nic nie ma sensu.
Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.
Człowiekiem szczęśliwym jest ten, który zdobył swe szczęście.
Szczęście to rozwinięcie tego, co z naszym życiem czynimy, a nie tego, co mamy. Szczęście jest artystycznym tworem, a nie przypadkowym odkryciem.
Nic tak nie niszczy człowieka
od środka, jak udawanie, że
wszystko jest dobrze.
Szczęście to, kiedy to, co myślisz, to, co mówisz i to, co robisz, są w harmonii.
Nie ogarnia pana wściekłość, kiedy ktoś wyrywa panu szczęście z rąk?
