Szczęście to nie jest coś co przychodzi przypadkiem. To nie jest coś, co można znaleźć, zgubić, czy czegoś można być pełnym. Szczęście to sposób podróżowania. Sposób patrzenia na rzeczy, sposób bycia.
Żaden kraj cudzej potęgi nie zwabił,Który sam siebie prędzej nie osłabił.
Chrześcijaństwo posiada polityczną silę wybuchową, jest ideą rewolucyjną. Musimy sobie postawić pytanie, czy nie oswoiliśmy zbytnio tej rewolucji.
Nie ma lepszego ministra niż przypadek.
Wielka polityka to tylko zdrowy rozsądekzastosowany do wielkich rzeczy.
Koła kariery smaruje się najlepiej towotem pochlebstw.
Nie ma tak dobrze bronionej fortecy, której nie można by zdobyć pieniędzmi.
Czujemy smutek tylko wtedy, jeżeli przedtem przeżyliśmy radość.
Szczęście to nie cel podróży, ale sposób podróżowania. To nie coś stałego, konkretnego, ostatecznego, ale zmienna wartość, zależna od wielu czynników, zewnętrznych i wewnętrznych. Nie siedzi w rzeczach materialnych, choć często szukamy go tam. Prawdziwe szczęście jest w nas samych, w naszej duszy, sercu, umyśle. Prawdziwe szczęście to być z kimś, kogo się kocha, robić coś, co się uwielbia, i być kimś, kim się naprawdę chce być.
Jest to bowiem sekret przyrody i polityki, że bezpiecznie jest zmieniać nieraz wiele mniejszych rzeczy niż jedną wielką.
