Esej o Szczęściu

 Szczęście przychodzi wtedy, gdy przestajesz narzekać na problemy, które masz i zaczynasz doceniać to jak wiele innych masz już za sobą.

 Szczęście jest jak motyl. Im bardziej go gonić, tym szybciej ucieka. Ale jeśli skupisz się na innych rzeczach, on przyjdzie i delikatnie usiądzie na twoim ramieniu.

 Każdy obywatel ma obowiązek umrzeć za ojczyznę, nikt nie ma obowiązku kłamać dla niej.

 Gdy się miało szczęście, które się nie trafia:
czyjeś ciało i ziemię całą,
a zostanie tylko fotografia,
to - to jest bardzo mało...

 Szczęście to nie coś gotowego. Pochodzi ono z twoich działań. Nie czekaj zatem, aż szczęście samo cię odnajdzie – to ty masz za nie poszukać, podjąć kroki, by je odnaleźć. Twoje szczęście jest w twoich rękach.

 Jest wiele szans, które daje miłość,
możesz serce otworzyć lub od razu zginąć.
Bo człowiek, który nie kochał bądź kochać nie umie,
czuje się samotny, czy sam czy to w tłumie.
A uczuciem nagorszym bywa samotność,
brak tego poczucia, że jesteś potrzebny.
Mimo, że znajomych masz wielokrotność,
póki brak "tej jedynej" jesteś tu zbędny.

 Szczęście jest jak rzeźba. Każdego dnia formujesz i kształtujesz, strugając niepotrzebne fragmenty, dodając nowe kawałki. Nie ma gotowego schematu. Każdy musi stworzyć własną figurę szczęścia.

 To, czy czarny kot sprowadza nieszczęście, zależy głównie od tego, czy jest się człowiekiem, czy myszą.

 Jak to możliwe , że jesteś kimś więcej niż najlepszym przyjacielem ,ale kimś mniej niż chłopakiem...

 Nie można mieć pełnego szczęścia, jeżeli nie potrafisz dzielić się nim z innymi. Gdy rodzimy się, jesteśmy szczęśliwi sami dla siebie. Kiedy dorastamy, doświadczamy szczęścia, widząc radość innych. Przez to odkrywamy, że prawdziwe szczęście polega na tworzeniu radości dla innych.