Żyjemy, słuchamy muzyki i niekiedy, bo nie zawsze, potrafimy dostatecznie się skupić, wystarczająco otworzyć, doświadczamy jej głęboko i boleśnie, doświadczamy jej piękna, w którym łączy się radość
i rozpacz, i także przeczucie, pojawiające się bardzo rzadko, ale mimo to realne, przeczucie czegoś,
co nas całkowicie przerasta, co należy do wyższego porządku, co nazwalibyśmy słowem boskie,
gdybyśmy się nie wstydzili takich słów.
Ubi lex, ibi poenagdzie prawo, tam i kara.
Szczęście to jest przede wszystkim zdrowie. Dzieci, które są zdrowe, rodzina, którą się kocha. Dobra praca, która daje satysfakcję. No i ten święty spokój, żeby nie być bliskim kłopotów.
Cudowne, doprawdy, jest opanowanie
umysłu, tak trudnego do opanowania,
zawsze żywotnego i chwytającego to
co pożąda. Poskromiony umysł
przynosi SZCZĘŚCIE.
Ile można biec bez tchu
Ile można chodzić bez nóg
Ile można cierpieć bez powodu
Ile można być szczęśliwym bez osoby którą się kocha
Nie być odcieniem szarości
Szarej polskiej rzeczywistości
Mieć barwę, i nie tylko barwę głosu
Głos, który zabrzmi siłą tysiąca głosów
W towarzystwie odpowiedniego człowieka możesz odbyć podróż dookoła świata,
a będzie ci się zdawało, że wszystko to trwa jedną chwilę. W pojedynkę jedynie wleczesz się przez świat, nawet jeśli jedziesz ekspresem albo lecisz samolotem.
Demokracja to przede wszystkim prawo do sprawiedliwej nierówności.
Bo dla niektórych warto się roztopić
Szczęście to nie coś, co można osiągnąć. To jest ta droga. Zbyt dużo ludzi dopuszcza, że szczęście wyznaczają inni, nie pojmując, że to jest coś, co sami powinni tworzyć w miarę jak idą.
