I zrozumiał wtedy, że magiczna moc baśni nie polega na tym, aby zawsze były prawdziwe, ale na tym, że mają one moc sprawić, że zaczynamy w nie wierzyć.
Ach, wy, dorosłych! Nie rozumiecie nigdy niczego sami i dzieciom jesteście dosyć męczący ze swoimi wyjaśnieniami.
Świat nie jest ani dobry, ani zły, ani prawdziwy, ani fałszywy; jest po prostu miejscem, z której nasza wyobraźnia wybiera materię, którą przekształca na zło albo dobro.
Nadzieja, tak zwana nadzieja, nie jest ani cnotą, ani uczuciem, tylko wytworem wyobraźni, który powstaje wtedy, gdy człowiek zaczyna wątpić w sens swojego istnienia.
Ludzie niewiele różnią się od siebie: wszyscy mają tyle samo rąk, nóg, oczu, uszu. Ale człowiek od człowieka różni się wyobraźnią, uczciwością, odwagą, niższością, nadziejami, uczuciami.