Nigdy nie jesteśmy tak bezbronni wobec cierpienia, jak kiedy kochamy, nigdy tak bezradnie nieszczęśliwi, jak kiedy straciliśmy nasz obiekt miłości lub jego miłość.
Ból to duża tajemnica świata. Stoimy przed nią bezbronni i nagi. I choć chcemy jej zrozumieć, nie możemy. Nie ma innej mocy, która by tak pochłaniała naszą uwagę.
Nigdy nie jesteśmy tak bezbronni wobec cierpienia, jak gdy jesteśmy w miłości, nie ma na świecie siły, która miałaby równie wielką moc niszczenia.
Nawet najmocniejszy wojownik nie poradzi sobie nieuzbrojony, tak samo jak nawet najmądrzejszy człowiek bez mądrości jest bezbronny.
Wojna to nie zbrodnia, nieunikniona jest jak miłość, a jej świadkowie są równie bezbronni. Wszyscy są bezbronni, a ich broń jest jedynie symbolem ich bezradności. Czym jest wojna? Jest ceną, jaką płacimy za pokój.
Zmiana burzy wszelkie ograniczenia i czyni nas bezbronnymi wobec dzikości naszych własnych serc.
Nic nie czyni człowieka bardziej
bezbronnym niż samotność, może tylko chciwość.
Śmiech to zdolność człowieka
do obrony przed światem, przed sobą. Pozbawić go tej zdolności to uczynić go bezbronnym.
Uważam, że miłość może zmienić
nas nie do poznania, stajemy się chorymi z miłości bezbronnymi głupcami o zapalonym spojrzeniu.