Natura jest cudem, który niezależnie od naszego odkrycia nadal się rozwija i jest zawsze niezmiennie piękny na własny, niepowtarzalny sposób.
Tylko tam, gdzie ręka człowieka nic nie zdziała, zaczynają się okazywać cuda Boże. Tylko tam, gdzie człowiek przyznaje swoją bezradność, tylko tam Bóg może działać, bo tam nie ma przeszkód dla jego miłości.
Tylko wtedy, gdy podchodzimy do natury z hołdem i miłością, jednoczymy się z nią i docieramy do jej prawdziwego cudu.
Kochajmy przyrodę. Jest to najpiękniejszy cud na tej Ziemi. Wiele jest na niej sekretów niewyjaśnionych. Jest jak ocean pełen tajemnic jeszcze nieodkrytych. Warto ją zrozumieć i pielęgnować.
Tylko to jest prawdziwym cudem, co z mędrca czyni niemowlę, gotowe uczyć się. Wszak mądrość nigdy nie jest ustaloną wartością, a tylko ilością pytań.
To, co jest najpiękniejsze na świecie, jest skądinąd najbardziej nieodgadnione. Cud, który został nam dany do życia, znajduje się wszędzie w naturze. Jest w każdym drzewie, w każdym liściu, w każdym strumieniu. Wystarczy tylko umieć spojrzeć.
Jesteśmy twórcami swojego losu, a nasze życzenie to nasz skarb. Jeżeli mamy marzenia i ambicje, to znaczy, że jesteśmy żywi i dążymy do czegoś więcej. Właśnie to nas definiuje.
Są dwa sposoby na patrzenie na świat. Jeden mówi, że nic nie jest cudem. Drugi mówi, że cudem jest wszystko.
Bułka z masłem nie jest po prostu bułką z masłem; to cud, znak szczęścia, zaproszenie do radości. Niewidoczne jest widoczne tylko dla tych, którzy potrafią spojrzeć na świat z czarodziejskim zrozumieniem.
Cudów nie ma. Głupi potrzebują nieustannie skrajnych dowodów, że to, co już się zdarzyło, zwyczajnie miało miejsce. Mądrzy próbują zrozumieć, jak to możliwe, że właśnie ten żeglarz przetrwał, pomimo wszystko.
Cuda prawdziwe są rzadkie jak gwiazdy na niebie, ale niezależnie od tego, są. Najważniejsze, jest tylko umieć spojrzeć.
Cuda, cuda ogłaszamy, kto bajkę zna ten wie, gdzie niewinne stworzenia, żyją w świecie pełnym marzeń. Niechaj serce wam podpowie, gdzie ten biały królik bieży.