Rok za rokiem, podczas każdego dnia, cały czas przypominał sobie, że to wszystko minie i tamten, kto go widział, zobaczy zniknięcie. Zrozumienie mijania, tego absolutnie pewnego mijania, to jest wysokość.
Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.
Jakie miłosne cząstki ze mnie lgną do ciebie, to są promienie duszy, co we mnie jasno świecą; to jest mózg duszy, serce, to jest życie duszy.
Kobieta ma tyle życia przed sobą, jakie nadaje jej miłość, a tyle rozumu z tyłu, ile jej dałeś, Panie, dla siebie! Kobieta to twoje najpiękniejsze dzieło... to poezja, której zrozumienie przekracza nasze zdolności, to tajemnica, której klucza nie posiada nikt... kto potrafi uczciwie kochać!
Nie lekajcie się miłości, której nie zrozumiecie. Nie bójcie się miłości, której nie damy Wam na zawsze. Ta miłość jest prawdziwa, choć jest tylko na chwilę. Nie pytajcie, czy trwa wiecznie. Ta miłość jest prawdziwa.
Miłość nie polega na tym, że patrzy się na siebie nawzajem, ale że razem patrzy się w tym samym kierunku.
Prawdziwe szczęście to nie stan, do którego można dojść, ale sposób podróżowania. Cieszyć się małymi rzeczami, wdzięczność za to, co mamy zamiast tęsknić za tym, czego nam brak. Stworzenie własnej definicji szczęścia, a nie doładowywanie się ideami społeczeństwa na temat tego, czym powinno ono być.
Nieznany wiersz Wisławy Szymborskiej: aktualność w słowach poetki
Nieznany wiersz Wisławy Szymborskiej, polskiej poetki i laureatki Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Dowiedz się, dlaczego to odkrycie jest tak istotne i jakie przesłanie zawiera to niepublikowane dotąd dzieło. Poznaj nowy wymiar twórczości Wisła
3 wiersze o życiu, które warto sobie przypomnieć
Wiele z nas zapewne poezję czytało już bardzo dawno temu… lektura nieprosta. Czasami lepiej sięgnąć po książkę. Ale poezja ma w sobie coś… niezwykłego. Wisława Szymborska – kto jej nie …
Wino to poezja zaklęta w butelce.
Tak niewielu ludzi potrafi wznieść się ponad codzienność i przydać jej poezji.
Powiedziałem, że jego
poezja jest okropna. Zupełnie, jakby połknął słownik i zaczął wymiotować słowami jak leci.