Świat ten nie jest ani dobry, ani zły. Każdy z nas niesie do niego swoje tęsknoty i marzenia, a świat nie jest niczym więcej niż naszym lustrem - nie kocha, nie nienawidzi, nie gubi i nie znajduje. Nasze złudzenia to są prawdziwe schody do nieba.
Nie szukaj szczęścia, bo to jest jak łapanie cienia. Gdy szukasz, nigdy go nie znajdziesz. Gdy przestaniesz szukać, ono samo do ciebie przyjdzie. Odkryjesz, że przez cały czas było w tobie. A prawdziwe szczęście to bycie sobą, pokochanie siebie takiego, jakim się jest.
Zgubne jest przekonanie, że to, kim jesteśmy, zależy od innych. Twoja siła, Twoje możliwości, Twoja pasja i miłość, wszystko to istnieje w Tobie, nikt inny nie może Ci tego dać.
Nie chodzi o to, żeby pracować więcej, ale żeby więcej z siebie dawać. Czasem praca nie jest tym, co robię, ale tym, kim jestem.
Człowiek ma prawo do wolności tylko wtedy, kiedy wie, co z nią robić; jeśli nie wie, to prawo przeradza się w obowiązek - obowiązek poszukiwania prawdy o wolności.
Praca to więcej niż tylko sposób na zarabianie. To jest odzwierciedlenie nas samych. Dlatego niektórzy z nas pracują tak jak pracują. Praca to część nas.
Szczęście to nie jest coś co jest gotowe. Pochodzi to z Twoich własnych działań. Jeśli chcesz inne, bardziej szczęśliwe dni, musisz zacząć od siebie.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia są tym, czym są; człowiek jest tym, czym jest, jest tym, kim sam się staje.
To, co lubimy, mówi nam dużo o tym, kim jesteśmy. Z tego powodu, powinniśmy zawsze podejmować decyzje, które są zgodne z naszym prawdziwym 'ja'. To jest nasze prawdziwe przeznaczenie.
Wolność jest niczym nieograniczoną możliwością rozwijania osobistych, społecznych, duchowych, intelektualnych cech i zdolności, która jest dla człowieka wszelką samorealizacją, sensem życia, największym szczęściem.
Nie pozwól, aby przeszłość dyktowała ci, kim jesteś, ale pozwól, aby była częścią tego, kim się staniesz.
Praca, która zaspokaja i ekscytuje, jest wynikiem rozumienia, że praca nie jest przykrym obowiązkiem, lecz jeden z największych darów życia, jedno z niewielu środków, które mamy, aby wyrazić siebie i kochać świat, do którego należymy.