Żyjemy, słuchamy muzyki i niekiedy, bo nie zawsze, potrafimy dostatecznie się skupić, wystarczająco otworzyć, doświadczamy jej głęboko i boleśnie, doświadczamy jej piękna, w którym łączy się radość
i rozpacz, i także przeczucie, pojawiające się bardzo rzadko, ale mimo to realne, przeczucie czegoś,
co nas całkowicie przerasta, co należy do wyższego porządku, co nazwalibyśmy słowem boskie,
gdybyśmy się nie wstydzili takich słów.
"Nie bój się, wierz tylko!"
Nie chodzi o to, aby być szczęśliwym, gdy wszystko idzie dobrze. Szczęście to stan wewnętrzny, jesteś szczęśliwy, kiedy zdecydujesz się być szczęśliwy. Nie osoba, nie miejsce, nie rzecz, ale twoja decyzja uczyni cię szczęśliwym.
Był więc tylko jeden kruczek - paragraf 22 - który stwierdzał, że troska o życie w obliczu realnego i bezpośredniego zagrożeniajest dowodem zdrowia psychicznego.
Myślę, że najwspanialsze wspomnienia związane są z najbardziej nieprawdopodobnymi miejscami. To dowodzi, że spontaniczność jest bardziej satysfakcjonująca niż skrupulatnie zaplanowane życie. Drobiazgowo zaplanowane cokolwiek.
W ramach przypomnienia i dobrej nowiny: znowu mamy piątek i znów się cieszymy! :)
Kraina szczęścia nigdy nie powstanie, bo ludzie zawsze stworzą sobie nowe problemy, z którymi będą walczyć.
Myślałem że uczę się jak żyć, a uczyłem się jak umierać.
Lepiej nie ukarać jednego winnego, niż ukarać jednego niewinnego.
W życiu jest trudno znaleźć kogoś, komu można zaufać. Jest się prawdziwym szczęściarzem, mając chociaż jedną osobę, na której zawsze można polegać.
