Szczęście to stan ducha, który chce uczynić z każdej chwili skarbem, chociaż jest gorszy. To oznacza zawsze być obecnym, doceniać co mamy, a nie tego, czego nam brakuje. To zdanie, że mamy już wszystko, czego potrzebujemy do szczęścia.
Czas jest najcenniejszym skarbem, który posiadasz. Możesz posiadać niezliczone skarby, ale bez czasu jednak są bezwartościowe.
Miłość jest jedynym skarbem, który im więcej rozdajesz, tym więcej Ci go przybywa. Lecz by móc go dawać, trzeba go najpierw posiadać.
Oddać komuś serce to czasem za mało, niektórzy są tak ślepi, że wypadałoby im oddać swoje oczy, by dostrzegli skarb, który mają tuż obok.
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już
nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
Każdy ma jakiś skarb, który zanadto miłuje, by go powierzyć w cudze ręce.
Każdy ma jakiś skarb, który zanadto miłuje, by go powierzyć w cudze ręce.
Pamiętaj, że wszystkie światy biegną do swego końca, oraz że szlachetna śmierć jest skarbem i nikt nie jest zbyt ubogi, aby go nabyć.
Kto nie umie w potrzebie rozstać się
ze skarbem, jest jak niewolnik w pętach.
Miarą skarbu jest jego wartość w potrzebie.
Długa jest droga do raju skarbie, więc nie przejmuj się drobiazgami.
Kto nie umie w potrzebie rozstać się ze skarbem, jest jak niewolnik w pętach.