Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, nie zdajesz sobie sprawy z jego wartości, dopóki go nie stracisz.
Przyjaciel to jedna z tych rzeczy, których nie możesz pozostawić na drodze. Gdy go stracisz, nigdy już go nie odzyskasz. Twoje życie zostaje na zawsze zmienione. Coś z szaleństwa młodości przepada.
Przyjaciele. To dziwne słowo. Znaczące tak dużo, a nawet jednocześnie tak niewiele. To wszystko zależy od kontekstu. To więcej niż słowo. To sprzymierzeniec, partner, kompan do wszystkiego. To ktoś, kto jest zawsze tam gdzie Ty, nawet kiedy nie jest.
Dla cierpiącego fizycznie potrzebny jest
lekarz, dla cierpiącego psychicznie – przyjaciel.
Największym błogosławieństwem w życiu jest posiadanie prawdziwego przyjaciela, który rozumie naszą samotność, staje u naszego boku nawet gdy świat nas opuszcza, i nigdy nie używa naszych sekretów przeciwko nam.
To właśnie przyjaciele zawsze uczą cię najlepszych sztuczek.
Jak przyjaciele pochlebcy psują, tak kłótliwi nieprzyjaciele bardzo często przyczyniają się do poprawy.
Bezinteresowna przyjaźń może istnieć tylko między ludźmi o jednakowych dochodach.
Przyjaźń to coś więcej niż zdolność do odczytywania w duszy drugiego człowieka. Przyjaźń to sztuka budowania zaufania, poczucia bliskości, zrozumienia. To nieustanne odkrywanie nowych stron osobowości przyjaciela, odkrywanie, które przynosi radość, daje poczucie bezpieczeństwa. Przyjaźń to jak muzyka, której słuchasz cicho,tak by słyszeć siebie, ale i szum świata.
Gdzie przyjaźń panuje, tam wesołość z ochotą przebywa.
