Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy
nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.
Strach, o ile nie odbiera głosu zupełnie, bywa dobrym suflerem.
Strach, o ile nie odbiera głosu zupełnie, bywa dobrym suflerem.