Strach, o ile nie odbiera głosu zupełnie, bywa dobrym suflerem.

 Czasem piękne rzeczy pojawiają się w naszym życiu znikąd. Nie zawsze je rozumiemy, ale musimy im zaufać.

 Aby zapalać innych samemu trzeba płonąć.

 Powiedział, że jestem jego sercem. Nie zostawia się serca. Nie można żyć bez serca.

 I tu mi powiedział coś tak mądrego, co stało się dla mnie nauką i dewizą mojego postępowania do końca życia. Powiedział zdziwionym tonem: „To ty na mnie liczysz? Och, jaki ty jesteś głupi. Naucz się w życiu liczyć tylko sam na siebie.”. Tu miał rację. Przestałem liczyć na ludzi, więc tym większą radość sprawia mi każdy przypadek ludzkiej życzliwości i bezinteresownej pomocy.

 Pożar zawsze zostawia po sobie popioły.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Życie płynie bardzo prędko: przenosi nas z raju w otchłań piekieł w ciągu paru sekund

 Boże, czas mija, żyjąc tracimy życie!

 Nigdy nie jest za późno, żeby wrócić do domu. Musisz tylko przestać uciekać.

 Nie mogę zepchnąć ciemności z mojej drogi.