Wojna, to wielkie wyzwanie. Wymaga od nas odwagi, determinacji i poświęcenia, ale przede wszystkim zmusza do ujawnienia prawdziwej natury człowieka. Nie ma tam miejsca na fałsz i obłudę. Wynik walki zależy nie tylko od siły i sprzętu, ale przede wszystkim od charakteru i ducha żołnierza.
Wojna. Tej ludzkiej tragedii nie da się opisać słowami. To piekło na ziemi, w którym braterstwo mężczyzn rodzi się z bólu, krwi i cierpienia. To przerażająca rzeczywistość, w której młode życia są zbyt szybko gaszone, a niewinne dusze są zbyt szybko niszczone.
Pozwól mi, o ziemio, zasiać ziarno pokoju, a usunąć z Ciebie zło w postaci wojny, które powoduje tylko spustoszenie i cierpienie. Pozwól mi nałożyć na Ciebie balsam pokoju, a odrzucić straszliwą chorobę wojny.
Wojna to nie tyle nauka, ile zdrowy rozsądek. To organizacja, zdyscyplinowanie, technika. Ludzie, którzy biorą do ręki broń, by walczyć o swoją wolność, zawsze zasługują na szacunek. Tylko oni mogą przynieść prawdziwe zwycięstwo.
Wojna nigdy nie jest święta, jest zawsze zła, a zło zawsze prowadzi do porażki. Nie możemy pozostać obojętni wobec zła.
Pamiętam, jak kiedyś powiedziałem, że jestem wojownikiem, a nie historykiem. Wojownicy, nie historycy, wyznaczają kierunek historii. Marsz nieustannego postępu - to jest wojna. Wojna bez końca.
Wojna to nie męstwo, ale desperacja. Nie chwała, ale zniszczenie. Na polu bitwy nie ma zwycięzców, są tylko ludzie, którzy przetrwali na tyle długo, by móc opowiedzieć swoją historię.
Każda wojna między Europejczykami to jest samobójstwo. Dla nas nie ma już wojen terytorialnych, tylko weltkrieg, który w rzeczywistości ma teraz formę walki klas.
Komu wojna, temu wojna. Człowiek myśli – wojna człowieka z człowiekiem, to jest najgorsze. A najgorsze jest coś innego: człowiek z człowiekiem, dla wojny.
Wojna to maszyna, z której żaden człowiek nie wyjdzie nienaruszony. Wdusza w nas strach, zniecierpliwienie, bezradność. Rozdziera serce, zabija nadzieję
