Wolność nie jest luksusem dla dobrze usposobionych, wolność jest najważniejszym prawem z brudnych, tchórzliwych, nikczemnych. To oni są zawsze w większości.
Wolność nie polega na tym, żeby robić to, co się chce, ale na tym, żeby móc dobrze robić. Nie jest to sposób na życie, jak chce się, ale możliwość uwielbienia Boga, żyć dla innych, być pełnym prawdziwej radości i pokoju.
Wolność składa się nie tyle z uprawnień, co ze zdolności do bycia tym, kim chcemy. Właściwe zrozumienie wolności prowadzi do pełni człowieczeństwa, do prawdy o człowieku.
Wolność nie jest czymś, co można dać. Jest to coś, co każdy musi sam dla siebie zdobyć i świętować. Wolność to integralna część nas samych, to nasz niezbywalny prawo, które powinno być szanowane i strzeżone.
Wolność zawsze jest wolnością dla tych, którzy myślą inaczej. Nie tylko dlatego, więziemy tych, którzy myślą inaczej, aby zapobiec demoralizacji przeprowadzki; ale ponieważ wolność zawsze jest i pozostanie jednym z najważniejszych dóbr społeczeństwa.
Nigdy nic tak nie przypomina niewoli, jak wolność bez prawdy, i nic tak kipiącej prawdy, jak niewola wolności. Żyjemy na jej pograniczu, i zawsze jesteśmy nienasyceni
Wolność to nie wszystko. Wolność ma granice i te granice to prawo. Prawo, którego nie trzeba ludziom narzucać, bo ono wynika z ich najgłębszej natury, z ich godności ludzkiej.
Wolność to najcenniejszy dar, jakim obdarzony jest człowiek. Bez niej nie ma prawdziwego życia, gdyż to ona daje nam prawo do wyboru, myślenia, działania. Bez wolności jesteśmy jak ptaki w klatce, które nie mogą rozwinąć skrzydeł.
Wolność jest niczym, jeśli nie używana jest do czynienia tego, co jest prawem. Najpierw prawo musi być wysłuchane, a później wolność; w przeciwnym razie wolność przyniesie szkodę i zniszczenie.
Wolność nie jest przeciwieństwem przymusu, lecz przymusu niewłaściwie zrozumianego. Ujarzmienie nie jest konieczne, a każde zewnętrzne ujarzmienie jest opracowaniem, do którego człowiek dochodzi z wolna, a nie urodzonym prawem.
