Wstałam, otrzepałam dłonie z ziemi, weszłam do domu i ciebie ...

 Ci, którzy śpią na ziemi, nigdy nie spadną z łóżka.

 Istoty ludzkie są z natury stadne i w sytuacjach zagrożenia zwykle łączą się w grupy.

 Domem Irlandczyka jest jego trumna.

 W trawach leżysz między niebem a ziemią.

 Nie liczy się to, ile oddychamy, ale te chwile, które zapierają nam dech w piersiach. To jest życie, które potrafi nas zaskoczyć.

 To tak, jakby bilans istnienia ujawnił, że jeszcze się nie urodziłem.

 Myślę, że najgorsze, co może kogoś spotkać, to przegapienie swojego życia. Niewykorzystanie szansy na zrealizowanie swoich pragnień, na odnalezienie sensu i wreszcie - na poznanie i pokochanie siebie samego. Najgorsze dla człowieka to obejrzeć się wstecz, gdy jest już za późno, spojrzeć na swoje życie i uświadomić sobie, że - z głupoty, lenistwa czy tchórzostwa - nie poszło się drogami, którymi chciało się iść.

 Gdybym był kroplą w morzu, żyłbym wiecznie, w chłodnej czy też ciepłej wodzie, ale wiecznie żywej, wiecznie rozkołysanej, a ty przychodziłabyś do mnie. Bo ty jesteś jak rzeka.
I tak byśmy się spotkali.

 Potykam się o słowa i jestem zaskoczony, że opuszczają usta we właściwym porządku.

 Dla Pana łamię zasady, w których mnie wychowano.