Prostota ma swoją gorzką stronę.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Czasem życie mści się na

człowieku, dając mu to, czego chce.

 Bo to, widzi panienka, po czym poznać głupiego? Po śmiechu jego.

 Teraz, gdy możemy już pisać to, co myślimy, po co rozmawiać?

 Chodzi o mój dom. On oddycha.

 Tak pewne jak truskawka u niedźwiedzia w tyłku.

 Chciałabym się zbliżyć do nich słowami.

 Jak gdyby nic nie było ważne i wszystko było możliwe.

 Jestem tarczą, która osłania krainę człowieka.

 Trzeba wielkiej odwagi, by przeżyć jakoś życie.