Twierdzo, zbuduję cię w sercu człowieka.

 Żaden diabeł nie jest równie straszny, jak dziecięce koszmary.

 A czymże jest wiek siedemnastu lat, jeśli nie najdalszą granicą dzieciństwa.

 Nikt nie może osiągnąć tego, czego pragnie, dopóki nie dojrzeje do tego.

 Wiecie, że życie ma zawsze rację, a architektura się myli.

 - Życie ci niemiłe?
- Wręcz przeciwnie.

 Ale dziś nic nie jest takie, jak planowałam. To chyba nigdy się nie udaje, prawda?

 Kiedyś rzekł ktoś mądry: Bierzesz. To oddaj! Wydaje ci się, że to jest twoje: oddaj! Życie to wielki składowiec, w którym wszystko jest pożyczone. Oddasz, bo inaczej zginiesz.

 Napad dręczonego sumienia. Wtedy chce się wchłonąć samą siebie.

 Cnota jest swą własną nagrodą i frajerzy to ci, którzy umierają.

 Od nadmiaru rozumu gorzej jest, niż by go wcale nie było.