Twierdzo, zbuduję cię w sercu człowieka.
Twierdzo, zbuduję cię w sercu człowieka.
Żaden diabeł nie jest równie straszny, jak dziecięce koszmary.
A czymże jest wiek siedemnastu lat, jeśli nie najdalszą granicą dzieciństwa.
Nikt nie może osiągnąć tego, czego pragnie, dopóki nie dojrzeje do tego.
Wiecie, że życie ma zawsze rację, a architektura się myli.
- Życie ci niemiłe?
- Wręcz przeciwnie.
Ale dziś nic nie jest takie, jak planowałam. To chyba nigdy się nie udaje, prawda?
Kiedyś rzekł ktoś mądry: Bierzesz. To oddaj! Wydaje ci się, że to jest twoje: oddaj! Życie to wielki składowiec, w którym wszystko jest pożyczone. Oddasz, bo inaczej zginiesz.
Napad dręczonego sumienia. Wtedy chce się wchłonąć samą siebie.
Cnota jest swą własną nagrodą i frajerzy to ci, którzy umierają.
Od nadmiaru rozumu gorzej jest, niż by go wcale nie było.