Wszystkie bitwy naszego życia czegoś nas uczą, nawet te, które ...

 Oboje jesteśmy dzielni. Ja zwłaszcza wtedy, jak się napiję.

 Sumienie i tchórzliwość to w gruncie rzeczy jedno i to samo.

 Nikt nie ponosi odpowiedzialności za swoje myśli.

 Człowiek nigdy nie ocala się sam. Jesteśmy złączeni ze sobą jak bracia syjamscy, skronie nasze przylegają do siebie, nasz los przypieczętowany jest krążącą w nas tą samą krwią, i jeśli ta krew wycieka z żył jednych, cala wspólnota obumiera, gdyż nie może być okaleczona.

 Własne potrzeby są ostatnim powodem, dla którego powinniśmy żyć. Powinniśmy żyć dlatego, że inni o nas zabiegają, że potrzebują nas. I nie chodzi tu o egoizm, ale o to, że tak naprawdę każdy z nas ma potencjał do niezwykłych rzeczy, jeśli tylko postanowi po nich sięgnąć.

 Wszystko, co żywe, jest niepowtarzalne. Nie do pomyślenia są dwaj dokładnie tacy sami ludzie, dwa takie same krzaki dzikiej róży… Życie zamiera tam, gdzie przemoc stara się zatrzeć jego niepowtarzalność i swoiste cechy.

 Tylko zmysły mogą uleczyć duszę, tak jak dusza leczy zmysły.

 Chcesz być czymś w życiu, to się ucz,Abyś nie zginął w tłumie;Nauka to potęgi klucz,W tym moc, co więcej umie.

 Żyć długo - to chce każdy; ale być starym - nikt.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.