Dlaczego czasami tak trudno jest rozmawiać? Zamiast prośby o wyjaśnienie serwujemy chłodne spojrzenia. Zamiast żartu - milczenie. Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Żyjemy w czasach niepewności, ale pamiętajmy, że najlepszy sposób na przetrwanie jest po prostu żyć. Nie poświęcajmy zbyt wiele czasu na martwienie się tym, co mogło pójść nie tak, zamiast skupić się na tym, co robić teraz.
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już
nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
Cierpliwość jest garażem nadziei.
Nic tak nie obniża wartości życia jak powierzchowność i płycizna moralna.
Alimenty - tarapaty taty.
Chodzi mi o to, że pisarze... kształtują życie swych bohaterów.
Życie ciągle odwraca naszą uwagę:nawet nie mamy czasu zorientować się od czego.
Moja ręka się nie podniesie. Mogę wam pokazać szramy na mojej duszy.
Na mdłości najbardziej pomaga niebycie w ciąży.
Nie lubię dworców kolejowych. To mi zawsze pachnie rozstaniem.
