Dlaczego czasami tak trudno jest rozmawiać? Zamiast prośby o wyjaśnienie serwujemy chłodne spojrzenia. Zamiast żartu - milczenie. Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Ludzie naprawdę okazali się "aż tak głupi". Wojna wybuchła naprawdę.
Nadzieja chodzi ramię w ramię z zawodem.
Trzeba kochać życie, aby je przeżywać,
i trzeba przeżywać życie, aby je kochać.
Kiedy but jest nowy, uwiera. Życie wcale nie jest inne, dopada nas znienacka i zmusza do pójścia w nieznane - gdy tego wcale nie chcemy, gdy tego nie potrzebujemy.
Wszystko powinniśmy robić tak, jakbyśmy robili to po raz pierwszy.
Niesprzyjający los nigdy nie dotyka tych, których los sprzyjający nie zdołał omamić.
Muzy są jak duchy: niekiedy zjawiają się bez zaproszenia.
U schyłku życia człowiek ma to, co czuł idąc przez nie.
Trzeba pamiętać, że życie to nie tylko fazy, lecz także warstwy.
Wcześniej czy później wszyscy musimy stanąć przed wyborem. Poświęcić jedno, aby zyskać coś innego. W takich chwilach najważniejsze jest nie żałować tego, co tracimy. Bo jakkolwiek wielki będzie ból straty, jest to uzasadniona cena, jaką trzeba zapłacić za dokonany wybór...
