To nie miejsce nas definiuje, ale to co mamy w środku. Obojętnie gdzie będziesz, zawsze znajdziesz w sobie siłę by kontynuować.
I tak z nami było, jak z tym zbożem. To zielone, to takie szczęścia od ziarenka, a to złote... to cicha radość, gdy już dojrzało. Co nas czeka po złotych barwach?
Czyżbyś naprawdę zapomniał, że naukę brać trzeba z ciężkich cierpień, bo bieda i smutek to prawdziwi nauczyciele?
W życiu jest jak w bajce. Bywają momenty, kiedy widzisz króla na złotym tronie, ale zdarza się, że trafiasz na króla, który zamiast korony ma lbskórę na głowie. Bajki uczą, że król to król, niezależnie od tego, co ma na głowie.
Dopóki ludzie są młodzi, zawsze powinni patrzeć przed siebie, a nie do przodu czy z tyłu. To, co było, nie ma już znaczenia. Ważne jest to, co teraz robią i co planują zrobić w przyszłości.
Źle z tym światem, kiedy wilki uczą owce, a lisica zamkniętym daje drzwi otworzyć klucze.
W głowie zawsze gdzieś mieszkała bajka, choć nie każdy potrafi znaleźć do niej klucz. Gdzieś w nas zawsze jest coś magicznego, coś, co nie musi, ale bardzo chce uwierzyć w cuda.
Na świecie nie ma rzeczy, której by nie można było zrozumieć, wystarczy tylko nie przestawać pytać, choćbyśmy mieli te pytania zadawać całymi latami.
Pamiętaj, że najmocniejszą bronią, którą posiadasz w życiu, jest twoja życzliwość. Nigdy jej nie zapominaj, bo zawsze kiedy się nią posługujesz, wpływasz na świat dookoła.
- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy?
- Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.
