Kiedy Błe Kit przywołał Morze do Porządku
O, morskiej pianie lśniącej fantazmago, uroczo obłędna, w tę i we wtę powiewająca, pryskałaś mi w oczy jak zdradliwa kropla, jesteś niepewnością nieskończoności, jesteś tym, co wiecznie ucieka pod wpływem nieustannej zmienności.
W tym fragmencie 'Kiedy Błe Kit przywołał Morze do Porządku', autor ukazuje morską poezję i podkreśla koncepcję nieustannej zmienności.