To jest dziwaczejstwo wszelkich dziwactw: oceniać kogoś za to, jak wygląda, zamiast skupiać się na tym, kim jest naprawdę.
Po co mam głowę na karku, jeżeli nie mogę sobie wyobrażać rzeczy, których nie ma. Wyobraźnia jest narzędziem, które pozwala rozpalić iskrę nadziei, gdy wszystko inne splącze się w mrok.
Bajka to droga do krainy, gdzie wszystko jest możliwe. Miejsce, gdzie magia jest tak samoczynna jak oddychanie. Tam żadna rzeczywistość nie jest pewna, a marzenia przyjmują formy rzeczywistości. Każdego z nas bajka czaruje na swój sposób, dodając kolorów naszej szarości dnia codziennego.
Czyż nie jest lepiej, żeby dzieciom wyrosły z głowy różne dziwactwa, zanim tu, w prawdziwym życiu, opadną one na ich ramiona ciężarem nie do uniesienia?
Nie szkodzi, że nie jesteśmy tacy sami. Każdy z nas ma swoje. Każdy z nas jest potrzebny. Każdy z nas ma w sobie coś, czego inni mogą potrzebować. Każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny. O tym właśnie jest mądrość - o docenianiu różnorodności i czerpaniu z niej siły.
Życie jest jak bajka, nie ważne jak długa, ale jak dobrze opowiedziana.
Właśnie tutaj, porzucona na środku pustej drogi, leżała prawda. Nikt jej nie chciał, wszyscy ją unikali, jak czegoś nieznośnie uciążliwego. Do czasu. Prawda z czasem wraca i domaga się swojego miejsca.
Baśń to więcej niż prawda. Nie tylko ukazuje, że smoki istnieją, ale też, że mogą być pokonane.
Pamiętaj, że wszystko w tym świecie jest magią. Nie ma w nim nic naturalnego. Nie ma nic, co mogłoby istnieć bez magii.
Życie to nie bajka, ale nie oznacza to, że nie możemy w nie wierzyć. Bajka jest nie tylko dla dzieci, ale dla nas wszystkich. Pamiętaj, że każdy z nas ma w sobie odrobinę czarodzieja, który potrafi czynić cuda.
