Mówiła, że na świecie jest niewidzialna siła, która jednoczy dobre serca, nawet jeśli są od siebie daleko. Że nie ma odległości, której nie można by pokonać, kiedy kocha się prawdziwie. I nie ma takiego zła, którego nie można by zwyciężyć dobrocią.
O, morskiej pianie lśniącej fantazmago, uroczo obłędna, w tę i we wtę powiewająca, pryskałaś mi w oczy jak zdradliwa kropla, jesteś niepewnością nieskończoności, jesteś tym, co wiecznie ucieka pod wpływem nieustannej zmienności.
Cudów nie ma. Głupi potrzebują nieustannie skrajnych dowodów, że to, co już się zdarzyło, zwyczajnie miało miejsce. Mądrzy próbują zrozumieć, jak to możliwe, że właśnie ten żeglarz przetrwał, pomimo wszystko.
Właśnie tutaj, porzucona na środku pustej drogi, leżała prawda. Nikt jej nie chciał, wszyscy ją unikali, jak czegoś nieznośnie uciążliwego. Do czasu. Prawda z czasem wraca i domaga się swojego miejsca.
Nie ważne jak smutne mogą wyglądać rzeczy, zawsze wierzę, że coś dobre w końcu się przydarzy. Może to nie jest logika, to jest nadzieja.
Niezależnie od tego, jak bardzo jesteś szczęśliwy, zawsze znajdzie się ktoś, kto nie jest szczęśliwy z powodu twojego szczęścia.
Prawdziwi przyjaciele to skarb, nie da się ich kupić, trzeba na nie zasłużyć. Prawda i lojalność, to cechy które ich charakteryzują. Pamiętaj, prawdziwy przyjaciel jest zawsze tam, gdzie jesteś ty.
Lepiej jest być przyzwoitym żabą niż nieznośną księżniczką, nawet jeśli tak właściwie jesteś trochę z obu.
Bajki nauczyły mnie, że nawet w najciemniejszym mroku zawsze jest iskierka nadziei. Że miłość jest silniejsza od wszelkiego zła i może pokonać każdą przeszkodę. I choć bajka zawsze się kończy, jej przesłanie pozostaje w nas na zawsze.
Nie szkodzi, że nie jesteśmy tacy sami. Każdy z nas ma swoje. Każdy z nas jest potrzebny. Każdy z nas ma w sobie coś, czego inni mogą potrzebować. Każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny. O tym właśnie jest mądrość - o docenianiu różnorodności i czerpaniu z niej siły.
