Czyż to nie wspaniałe, że nikt nie musi czekać ani chwili, by zacząć poprawiać świat? Czyż to nie strasznie mądrze zrozumiane przez Piękną Śpiącą?
Baśń jest jak lustro, które odzwierciedla zawartość duszy. Mogę w niej zobaczyć to, co w środku jest piękne, ale także to, co jest mroczne i straszne. To zależy od tego, jaka jest prawda mojej duszy.
Najważniejsze nie jest to, co widzimy na zewnątrz, ale to, co odkrywamy w sobie. Nasza siła i odwaga pochodzą z naszego serca, a nie z tego, co na nas patrzy.
Zdaje się, że bardzo ważna jest pewność siebie. Bo to jest kwestia odwagi. Trzeba wiedzieć, co chcemy, i nie bać się tego. Trzeba umieć się odpowiednio zmotywować. Bardzo ważna jest też umiejętność radzenia sobie z przeciwnościami losu, z problemami, z niewypałami. To jest prawdziwe życie. Nie wszystko idzie tak, jak byśmy chcieli. Trzeba umieć znaleźć w sobie siłę, aby pójść dalej.
Bajka to klucz do nieodkrytych pokoi naszej duszy. Może nas poprowadzić przez mroki niewiadomego, zapewniając nam schronienie, pouczenia, a nawet pocieszenie.
Nikt nie powiedział, że dobre decyzje nie będą Cię ranić.
Cuda prawdziwe są rzadkie jak gwiazdy na niebie, ale niezależnie od tego, są. Najważniejsze, jest tylko umieć spojrzeć.
Podróżowanie, to zwiedzanie, nie zbieranie muzealnych eksponatów, lecz zdobywanie doświadczenia, które kształtuje naszą wizję świata. Odkrycie, że nie wszędzie jest tak samo, pokazuje, że na tym świecie można żyć na wiele sposobów.
Dopóki będziemy starali się zrozumieć Marlonka, on będzie dla nas pełen tajemnic. Gdybyśmy jednak zdobyli odwagę na bycie Marlonkiem, okaże się, że Marlońskość jest prostsza, niż nam się wydaje.
Ciągle myśląc o tym co było,
stracisz z oczu to co może być.
