Czas szybko płynie i na nikogo nie czeka.

 Ja o swoim braku czasu mogłabym napisać książkę, gdybym znalazła czas.

 Pamięć ma tę szczególną cechę, że wszystko zawsze wydaje się odległe, zarówno przeszłość, jak i przyszłość, podczas gdy teraźniejszość jest zawsze zajęta przez tę samą monotonną, niezmienną rzeczywistość, która zawsze jest taka sama dla wszystkich.

 Czas to najbardziej nieoceniony nauczyciel. Pokazuje nam prawdę o rzeczach nieodkrytych, ukazuje nam wartość chwil, które umknęły nam niepostrzeżenie. Czas uczy nas cierpliwości, ale przede wszystkim pokazuje, że to co wydaje się ważne dziś, jutro może nie mieć żadnego znaczenia.

 Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.

 Czas jest rzeką, która zmywa wszystko, co tworzymy. Czas jest prawdą należącą do wszystkich, ale nie każdego. Czas jest lekiem na rany i balsamem dla serca.

 Czas to rzecz najcenniejsza dla życia; to jedyna rzecz, której nie można naprawić.

 Jak to mówią – czas nie guma, budzik nie sanki.

 Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, której dotknęliśmy, przepłynie już dalej. Życie zbyt krótkie, aby spędzić je na gniewie.

 Czas jest jak rzeka, którą nie można dotknąć dwa razy tą samą wodą, bo płynąca woda, którą dotknęliśmy, popłynęła dalej i nigdy więcej nie powróci.

 Czas jest rzeką, która niesie wszystko, co mamy, nieubłaganie w kierunku jednego miejsca, miejsca, w którym zaczyna się i kończy wszystko.