Czas spędzony z kimś, kogo kochamy, nigdy nie będzie stracony. ...

 Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.

 Nie liczy się czas, który przeżyłeś, ale ten, który zapamiętałeś. To są twoje życia.

 Czas to pies goniący własny ogon. Im bardziej się spieszy, tym bardziej oddala się od celu.

 Czas jest jak rzeka, która niesie dołe płomienie pamięci, ale pozostawia suche liście, które zapominamy, porzucając je na brzegach historycznej bezpamięci.

 Największym błędem człowieka jest przekonanie, że ma jeszcze dużo czasu na naprawdę błędów.

 Daj mi jeszcze trochę czasu! Daj mi jeszcze godzinę! Tak błagają umierający... Czas jest najcenniejszym skarbem.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda nie jest już tą samą, a człowiek, który najpierw ją dotknął, nie jest już tym samym człowiekiem.

 Albo dostosujesz się do nowych czasów, albo wypadasz z gry.

 Czas to dobry nauczyciel.

 Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego.