Rzekomo umieramy z powodu starości, ale jest to zmyłka. Umieramy, bo po prostu odczuwamy upływ czasu i nie jesteśmy w stanie tego znieść.
Czas to najcenniejsza waluta naszego życia. Nie można go kupić, nie można go odzyskać, jedyne co możemy z nim zrobić to go używać. A jak go użyjemy, zależy od nas.
Czas jest jak rzeka, w której nie można stąpać dwa razy. Lecz to nie brzeg rzeki, który się zmienia, lecz samo płynące w nią wody.
Czas szybko płynie i na nikogo nie czeka.
Czas jest jak rzeka, której wody nabierają coraz większej prędkości, im dalej przepływają. Golgota i inne katastrofy stanowią potężne wodospady, a dzień powszedni - jest jak leniwa rzeka. Ale nieważne, jak szybko, jak wolno - wszystko płynie.
Czas jest jak rzeka, której nie możesz dotknąć dwa razy, bo woda, którą dotknąłeś, zniknęła na zawsze. Nie istnieje już. Kiedy patrzysz na rzekę, przypomina to błyskawiczny przegląd minionego czasu.
Czas jest najbardziej cennym zasobem, które mogą posiadać ludzie. Nie można go zatrzymać, nie można go kupić, nie można go odzyskać. Możesz jedynie decydować, jak go będziesz wykorzystywać.
Nie mierzymy czasu zegarami, lecz wspomnieniami. Zegary pokazują tylko naszą niezdolność do uwolnienia się od chwili obecnej.
Bo kiedy nadchodzi wieczór,
wszystkie wspomnienia wracają.
Albo dostosujesz się do nowych czasów, albo wypadasz z gry.
